Er zijn 49 toeschouwers online.
VCK 1 kampioen seizoen 1962 - 1963. Staand vlnr: Rinus Meulmeester, Piet Hollebrandse, Adrie Clarisse, Karel Bömer, Toon Smit, Ko Simonse. Zittend vlnr: Wim Pekaar, Paul de Witte, Bram Leijnse, Piet van Breda, Jan Wisse.
O.K.B.
Menig lezer en met name de jongere generatie zal zich afvragen wat met die letters wordt bedoeld. De letters staan voor 'Op Klompen Begonnen', de naam van de eerste Koudekerkse voetbalvereniging en daarmee de voorloper van VCK, opgericht begin dertiger jaren (± 1932). Het is niet bekend of er ook daadwerkelijk op klompen werd gevoetbald.
Er werd gespeeld in een zaterdagmiddagcompetitie tegen o.a. Veere, Nieuwland en Arnemuiden. De thuiswedstrijden werden afgewerkt op een veld waar zich nu Vakantieoord Broedershoek bevindt. Na 1 jaar werd verhuisd naar een wei aan de duinen. Vlak na de oorlog werd er gevoetbald in het waterwingebied bij het pompstation. Het vervoer naar een uitwedstrijd was iets primitiever dan tegenwoordig, je ging namelijk met twee man op één fiets. Na het spelen moesten de spelers zich vaak in hoog tempo verkleden, dan naar de catechisatie tot acht uur en vervolgens tot half elf naar de jongelingsvereniging. Van een derde helft had men nog nooit gehoord. Uiteindelijk ging O.K.B ten onder door een te wankele financiële basis, te weinig leden en donateurs en door een gebrek van opzet door de organisatie.
1948 - De Oprichting
Zo'n tachtig belangstellenden, waaronder ook de enthousiaste burgemeester Dregmans, verzamelen zich op 21 juni 1948 voor de oprichtingsvergadering in de werkplaats van de heer Piet Flipse, directeur van aannemingsbedrijf Flipse. Als een van de belangrijkste punten op de agenda staat het kiezen van een voorzitter. Drieëndertig van de veertig stemgerechtigden van 18 jaar en ouder, kiezen Piet Flipse als voorzitter. De overige bestuursleden zijn Van der Schuur, Vergers (secretaris), Mesker (penningmeester), de Haan, de Jonge en Visser. De nieuwe vereniging is een feit.
Vrijwel alle aanwezigen melden zich direct aan als lid en stemrecht wordt gegeven aan zij die 18 jaar en ouder zijn. In de oprichtingsvergadering wordt een voorstel gedaan om burgemeester Dregmans te benoemen tot erevoorzitter. Met alle bezwaren van dhr. Dregmans ten spijt wordt hij met algemene stemmen en onder luide toejuichingen de eerste erevoorzitter. De reden dat iedereen hem koos was omdat hij de vereniging een wedstrijdbal in het vooruitzicht had gesteld.
VOETBAL COMBINATIE KOUDEKERKE
Onder de aanwezigen de jeugd van Koudekerke, deze voetbalden met een ploegje onder elkaar op het Vroon onderaan de duinen. Daar voetbalde ook de groep wat ouderen van eerder OKB. En het volgende punt op de agenda is een naam voor de vereniging. De naam V.C.K. werd voorgesteld en direct aangenomen als combinatie van OKB en de Koudekerkse jeugd.
De contributie word vastgesteld op een kwartje per week voor leden ouder dan 16 jaar en op een dubbeltje voor jongere leden. Op voorstel van Piet Flipse word gekozen voor een tenue bestaand uit een wit shirt, donkere broek en zwarte kousen met witte boorden. De kousen kon je nergens kopen, dus deze werden door de moeders gebreid.
Accommodaties
De hedendaagse voetballer is verwend, je hoort regelmatig kritiek: te kleine kleedkamers, te vies, te koud en koude douches. Hoe anders was dit in 1948, als de vereniging haar eerste competitiejaar ingaat. Twee strandhokjes worden gebruikt als kleedlokaal en een teiltje water om zich te wassen is een luxe, die alleen beschikbaar was voor de spelers van het eerste.
|
Koeienwei Het eerste speelveld is een wei van Piet Kodde, gelegen aan het eind van de Biggekerksestraat. Je kunt het je nauwelijks voorstellen, maar het was echt een wei. Doordeweeks grazen er koeien en schapen op, een grasmaaier was dus niet nodig. De doelpalen worden vanzelfsprekend geleverd door aannemingsbedrijf Flipse. Het kleedlokaal bestaat uit twee strandhokjes en worden gehuurd voor 300 gulden per jaar. Omdat het veld te smal is gaat het bestuur eens praten met de heer Kodde, dit levert echter geen resultaat op omdat op het aangrenzende veld reeds tarwe is ingezaaid. 'De Stoofwei' Het bestuur trekt zijn conclusies en kijkt uit naar een ander terrein. In 1951 koopt de Gemeente van Kr. Verhage de zogenaamde 'Stoofwei' en een stuk tuin van de heren Reijnierse en Huisman, maar het duurt echter nog tot 1954 voordat dit terrein beschikbaar is. Hierdoor komt VCK in 1952 in de problemen omdat de heer Kodde geen verlenging meer wil van het huurcontract. VCK moet hierdoor noodgedwongen uitzien naar een ander voetbalveld. Dit wordt gevonden op een wei van Joost Vos aan de Vlissingseweg waar nu het volkstuinencomplex ligt. Vanaf 1954 is het Gemeentelijk Sportterrein de thuishaven van VCK. Vanaf 1975 draagt het de naam 'De Stoofwei'. |
Clublied
Melodie: Hup Holland Hup. In negentien acht en veertig, we weten het allemaal Hup V.C.K. met de kleuren zwart en wit in top Wij hebben een pracht keeper, waar iedereen van rilt. Hup V.C.K. met de kleuren zwart en wit in top Als er een periode komt, dat het niet altijd vlot Hup V.C.K. met de kleuren zwart en wit in top |
Badhuis
Het toenmalige hoofdveld lag op de plaats waar nu het trainingsveld ligt. Voor het omkleden werd gebruik gemaakt van een overdekte bergplaats bij de openbare school en het stuur van een fiets dient als kleerhanger. Zich wassen, laat staan douchen is uit den boze. Na afloop van een wedstrijd begeven de spelers zich zo snel mogelijk naar het badhuis, de huidige brandweerkazerne, in de Badhuisstraat. Al snel ontstaat het verlangen naar een eigen kleedlokaal, maar toen dit eenmaal mogelijk was stonden de vrijwilligers niet te popelen. Het was in die tijd moeilijk om aan nieuwbouw te doen, maar uiteindelijk in 1958 beschikt VCK over een fonkelnieuw kleedlokaal, de huidige oude werkplaats achter veld 2.
Derde Veld
In hetzelfde jaar krijgt VCK er een veld bij, het huidige tweede veld. In 1964 wordt het eerste veld voorzien van een lichtinstallatie, zodat er ook s'avonds getraind kan worden. Maar na verloop van tijd gaat de accommodatie gebreken vertonen. Het eerste veld verkeert in zeer slechte omstandigheden, zodat er alleen nog maar op getraind kan worden. Dit heeft tot gevolg dat de 9 elftallen, rond 1970, slechts over één speelveld beschikken. De vraag naar een derde speelveld met kleedlokalen wordt dan ook steeds groter. Twee, soms drie elftallen moeten zich omkleden in een veel te kleine ruimte. De situatie wordt helemaal nijpend als in het begin van de zeventiger jaren ook de lichtinstallatie gaat haperen. 's Winters moet men voor de trainingen noodgedwongen uitwijken naar de altijd verlichte MIRO-parkeerplaats in Vlissingen. Als door een oliecrisis ook deze lampen worden gedoofd, spreek de voorzitter van 'een onhoudbare toestand'. Maar als de nood het hoogst is, is meestal de redding nabij. Er schijnt licht in de duisternis...
In 1972 is dhr. Osté bereid zijn grond te verkopen aan de Gemeente, waardoor de aanleg van het derde veld, het huidige hoofdveld, een feit is. Als in het begin van 1974 bij het bunkertje ook een lichtmast wordt geplaatst en een aroda(trainings)veld wordt aangelegd, is VCK de koning te rijk.
Eenden
Als snel na de ingebruikname van het trainingsveld druppelen de eerste klachten binnen bij het bestuur: 'het arodaveld bevat een laagje slik, die absoluut geen water doorlaat'. Iedere stevige regenbui maakt de training tot een waterballet. De eerste sprintjes worden dan getrokken in de richting van de op het arodaveld zwemmende eenden. Inmiddels is het arodaveld al jaren ingezaaid met gras. Een hele verbetering, maar door de hoge bezettingsgraad resteert aan het einde van het seizoen een kale vlakte die jaar in jaar uit opnieuw ingezaaid moet worden.
Clubhuis
De verenging beschikt sinds 1974 over een eigen clubhuis, voor die tijd werd gebruik gemaakt van plaatselijke horeca gelegenheden. Het huidige clubhuis dateert van 1990. De vergaderingen werden gehouden in 'de achterzaal van het café op dorp'. De jaren daarna wordt gesproken over 'Café Centraal aan het Dorpsplein' en het inmiddels gesloopte Hotel Walcheren.
In 1958 wordt een deel van de toenmalige kleedgelegenheid ingericht als 'toko'. De eerste beheerder is dhr. van Sluys. Als clubhuis fungeert in die tijd 'Hotel Walcheren', de vergaderingen worden gehouden 'ten huize van' de voorzitter. De Jaarlijkse Ledenvergaderingen worden gehouden in 'Hotel Walcheren'.
In de loop der jaren ontstaat de behoefte aan een eigen clubhuis. De vereniging wil beschikken over een eigen 'home' op het sportcomplex, waar bestuurs- en commissievergaderingen kunnen worden gehouden en bestuursleden van de tegenstander fatsoenlijk kunnen worden ontvangen.
1972 - de Commissie
In 1972 wordt een commissie in het leven geroepen die de financiële haalbaarheid van een eigen clubhuis moet onderzoeken. De kosten worden geraamd op circa 80.000 gulden. Middels een persoonlijke lening en het uitgeven van renteloze obligaties van 100 gulden per stuk worden de benodigde gelden verkregen en zo kan in 1974 met de bouw van het clubgebouw worden begonnen. Op 16 oktober 1974 maakt het bestuur voor het eerst gebruik van het clubhuis.
Twee verlangens resten nog: een nieuw speelveld en een nieuwe kleedaccommodatie. Met zowel de bouw van de nieuwe kleedaccommodatie als met de aanleg van een nieuw speelveld wordt gestart in 1975. Bouw en aanleg verlopen voorspoedig en op 19 juni 1976 valt de eer te beurt aan dhr. A. Kaland van Gedeputeerde Staten om het complex feestelijk in gebruik te nemen. Daarbij onthult hij de maquette welke nog steeds aan de westzijde van de kleedaccommodatie hangt.
Stenen Clubhuis
Het in 1974 uit hout opgetrokken clubhuis wordt snel slechter en moet nodig vervangen worden. Overleg hierover met de Gemeente resulteert al vrij snel in de toezegging van een lening en met wat eigen geld start VCK in 1989 met de verbouwing. Een aantal vrijwilligers is bereid de handen uit de mouwen te steken en zo ontstaat een mooi en goed onderhouden thuishonk.
Inkomstenbronnen
Het is het bestuur al snel duidelijk dat contributies en donaties alleen niet voldoende zijn voor een kostendekkende exploitatie. Het blijkt moeilijk de touwtjes aan elkaar te knopen. Reden waarom het bestuur al in 1948 uitziet naar alternatieve inkomstenbronnen. Deze worden onder meer gevonden in de jaarlijks terugkerende bazaar. Ook stelt het bestuur advertentieruimte in het clubblad beschikbaar. De prijs voor een advertentie wordt vastgesteld op f 2,50 voor een enkele en op f 5,00 voor een dubbele. Een andere bron van inkomsten zijn de entreegelden bij thuiswedstrijden. Opvallend daarbij is dat de eerste jaren na de oprichting niet alleen bij thuiswedstrijden van het eerste elftal entreegeld moet worden betaald, maar ook bij die van het tweede en zelfs het derde. De derde bron van inkomsten zijn de reclameborden. De toenmalige schoonheidscommissie van de Gemeente stelt hieraan wel enkele eisen, zoals: vrij van roestvorming en het niet ontrieven van het speelveld.
Uiteindelijk hebben alle bovenvermelde componenten bijgedragen aan het gezonde financiële draagvlak van de vereniging.
Sponsorcommissie 'de 12e Man'
Tegenwoordig hebben we een sponsorcommissie en zijn de mogelijkheden divers; adverteren op onze website of in het programmablaadje, kledingsponsor, wedstrijdbal, reclamebord, toernooisponsor, club van 100 etc. Neem eens een kijkje op onze sponsorpagina!