Er zijn 72 toeschouwers online.
Na een slopende jaarwisseling; waarin ik diep in het historisch-brein moest afdalen om antwoord te kunnen geven op de gestelde vraag van Dennis Kole. Zijn vraag: Hoeveel maal heeft VCK tegen de Belgen uit Oostende gespeeld??Volgens mijn beste weten is dat drie maal geweest. Twee keer uit en eenmaal thuis.
De eerste ontmoeting moet rond 1950 hebben plaatsgevonden. Zelf speelde ik nog net niet in het eerste. Maar mocht wel mee, net als vele anderen als supporter. Het werd een zeer gezellig dagtripje. Naast de wedstrijd werd genoten van het verblijf in de Belgische kustplaats.
Wat daar te zien was – ons eigen gebied herstelde nog steeds van het oorlogsgeweld – was voor allen een openbaring. Zeker de achter de boulevard liggende winkels imponeerde velen. Schitterende etalages, vol met een keur aan oogverblindende artikelen, lieten het water door de mond stromen.
Zelf begon ik als aanstormende tiener aan de tabak te snuffelen. Bij een sigaren- en sigarettenzaak lachte me een pakje Players met het welbekende matroosje en reddingsband-embleem en een blikje (50 stuks) Churchman no1 me toe. Dit was op ons dorp niet te verkrijgen noch te zien.
Voor het eerst maakte ik met mijn ogen kennis met witte chocolade: Nestlé en CÔTE d’OR.!! ‘t Zag er adembenemend uit; helaas ontbraken de nodige muntjes om van alles iets te kopen. Een reepje witte chocolade werd mijn deel.
Op de boulevard maakten enkele oudere mannelijke supporters kennis met de voor de toerist ontwikkelde ligfietsen.
Zo besloot Simon van der Heide (zoon van Cees van de fietsenmaker op het Dorpsplein) en Keesje Flipse – wonend op hoek Lange Weegje – Korte Weegje - Noordstraat - zo’n apparaat voor een bepaalde tijd te huren. Aanvankelijk in een rustig tempo de boulevard verkennend, werd door het duo besloten de snelheid van de scelter op te voeren, met als onervaren bestuurders als gevolg dat de controle uit de handen glipte. Al slingerend eindigde de rit tegen een pui van een ijssalon op die boulevard, tot grote hilariteit van de andere meegereisde supporters.
Een tweede treffen tussen beide clubs in Koudekerke is zelfs samengevat in een artikel in de PZC. Voor in impressie daarvan verwijs ik dus naar dat verslag en van de laatste keer in Oostende hebben jullie de vorige keer iets op de site kunnen lezen.
De tweede vraag werd door de huidige voorzitter Gert Jan gesteld: Kun je achterhalen welke VCK-speler de meeste doelpunten in één wedstrijd heeft gescoord?????
Nou voorzitter, kort en krachtig: dat is familie-bezit. In het eerste jaar van de oprichting van onze vereniging was VCK heer en meester in de competitie en zoals velen hebben kunnen lezen werd het eerste met grote overmacht kampioen in haar klasse. De onderlinge krachtsverhoudingen waren van die aard dat er vaak met dubbele cijfers werd gewonnen. Maar één wedstrijd sprong er qua uitslag bovenuit en dat was de uitwedstrijd tegen Wissenkerke: 0 – 26.
26 – 0 voor VCK !!!!!!!!!!!!!! Heden ten dage niet te geloven en voor te stellen – maar de waarheid is anders!!!! Broer Ko scoorde er in die wedstrijd 10 doelpunten. Hij vertelde dat met enige trots in die tijd aan tafel in huize Wisse. Met broer Ko had ik een sterke band op allerlei gebied en deelde ondanks een ruim leeftijdsverschil vele zaken.
Ko – beschikte als linkspoot (en hij was/is daar niet de enige in) – over een verwoestend schot. Menig keeper heeft de handen kunnen warmen of de bal rond de oren horen suizen. Als linksbinnen, naast Sjaak Huvers van café Westduin en Cas Wielemaker als technische aangevers – kon hij zijn befaamde knallen afvuren. Lang heeft hij niet op die positie gespeeld en verhuisde na een drietal jaren naar de linksbackplaats, waar ik als linkshalf op zestienjarige leeftijd een broeder-duo met hem vormde.
In 1956 – hij woonde destijds in de Welle – blesseerde hij zich tijdens een Paastoernooi te Domburg in zo’n ernstige mate dat hij voor zijn verdere voetbalcarrière in het eerste elftal moest vrezen. Dat werd helaas bewaarheid en speelde na een lange revalidatie in het tweede.
Eenmaal verhuisd naar wat thans hoek Schuttestraat – Middelburgse straat heet, naam hij daar iedere vrijdagavond de toto–formulieren in ontvangst. Tijdens één van die avonden kondigde zich gezinsuitbreiding aan en moest de kamer hals over kop ontruimd worden. Janneke werd geboren.
In 1968 vertrok hij met drie kinderen naar Westkapelle. Evert - de huidige trainer – telde toen 6 lentes. In augustus 1972 overleed Ko op zesenveertigjarige leeftijd tijdens de begrafenis van zijn buurman op de begraafplaats in Westkapelle, De VCK-TOPSCORER was niet meer!
Tot zover wat de gestelde vragen betreft . Er liggen wat mij betreft nog enkele facetten van het VCK-verleden in de broedmachine en hoop de uitkomst in later stadium te publiceren.
Met voetbalgroet,
Jan
