Er zijn 120 toeschouwers online.
Ons leven bestaat uit en wordt gekenmerkt door seizoenen, niet te verwarren met een schooljaar, kalenderjaar of een vakantieperiode maar een seizoen. Meteorologisch (vanaf 1 september) en Astronomisch (vanaf 21 september) is het herfst. Herfst, het seizoen dat net voor de afsluiting van een kalender jaar zit en vaak slecht weer met zich meebrengt vol met stormen en regenbuien. Maar ook zit de herfst vol mooie herinneringen aan het seizoen hiervoor met warme temperaturen, een lange zomervakantie met zwoele gezellige avonden, maar voorbij dus. Nu dus het seizoen herfst wat eigenlijk dan synoniem staat in een mensenleven voor de “nadagen” van een actieve periode als voorbeeld in ons geval dan de voetballer.
Maarrrrrrr niets van deze vergelijking, beeltenis, voorbeeld of gelijkenis raakt kant nog wal in ons geval, want wij mogen dan wel een “seniorenteam” zijn, maar onze oudste speler is net aan nog uit de vorige eeuw en de rest nog pieper en geboren in deze eeuw.
Het seizoen herfst is wel het seizoen waar de blaadjes van de bomen vallen en dat lijkt soms wel eens een beetje invloed te hebben op onze gesteldheid, ons presteren en onze opstartmodus. Een soort van vroege “overgang”, hoe ga je nou geruisloos over van het ene naar het andere seizoen? Dit bleek in de praktijk moeilijker dan gedacht. Het zomerseizoen achter ons, vaak een iets minder actieve periode wat betreft wedstrijden en trainingen, en het nieuwe seizoen voor ons, met corona kilo’s die we kwijt moeten (vooral de coach dan) het lekkere luie zomerreces waar we uit moeten ontwaken, maar voor velen ook nog het afsluiten van een seizoen van lange dagen hard werken in de horeca, een baantje waar de stappenteller vaak om en nabij de 15.000 stappen telde, voor mij zou dit een topprestatie zijn, voor vele meiden dagelijkse kost, en nu dus ook weer naar school terwijl het “naseizoen” nog op volle toeren draait.
Maar genoeg van dit poëtisch gezever en terug naar de werkelijkheid. Afgelopen zaterdag onze eerste competitie wedstrijd in Ovezande tegen DWO (Driewegen, Ovezande). Ooit wel eens meer tegen gespeeld, toen 4-4 uitslag wat enkel dus voor de neutrale toeschouwer leuk was! Deze keer was de uitslag weer 4-4, maar nu stonden we op een gegeven moment 3-0 achter. Ik zocht mijn handdoek, om die maar in de ring te gooien en in de rust werd er een donderpreek verwacht. Die bleef uit, het werd een gesprek, een leuke discussie met een verrassende conclusie, back to the basics, van achter opbouwen, driehoekjes, hard, laag en strak elkaar aanspelen en meer van die open deuren hebben we samen opnieuw ingetrapt. Mijn complimenten aan het team, niet opgeven, blijven proberen en hoewel het lang duurde eer we op stoom kwamen, lukte het toch om de wedstrijd naar ons toe te trekken en er een punt uit te slepen. Wat een teamspirit zit er in dit team, wat een enthousiasme en positiviteit stralen ze toch uit.
Goed gedaan, en met zo’n inzet kan het niet anders dan dat de herfst de stepping stone wordt voor een mooi en vruchtbaar seizoen.
David.
